நடையில் தொடங்கி நடையில் முடியும்

கத்திரிக்கா, வெண்டக்கா, தக்காளி, பச்ச மொளகா..., கத்திரிக்கா, வெண்டக்கா, தக்காளி பச்ச மொளகா,

வேலுச்சாமி அடித்தொண்டலெ கத்தினான். அவனோட தலயிருந்த கூடையிருந்த காய்கறிக எங்கள வாங்க வர்றது யாருண்ணு பாக்கறதுக்கு முயற்சி பண்றமாதிரி வெளியே நீட்டிகிட்டு இருந்திச்சு.

அவனோட தலையிருந்து வேர்வை ஒழுகி அவனோட ஒடம்ப நனச்சுது. சட்டை வேர்வையில நனைஞ்சு ஒடம்போட ஒட்டி இருந்துச்சு.

காய்கறிக் கூடையைத்தலையிலெ சொமந்துட்டுத் தெருத் தெருவா அலய முடியாதப்ப... தலை என்னமா வலிக்குது.  எப்படியாவது ஒரு உந்து வண்டியை வாங்கிறணும்'' வேலுச்சாமி நெனச்சான்.

அவன் பணம் சேர்க்கத் தொடங்கினான். போஸ்டாபீஸ்லெ கணக்குத் தொடங்கி சேமிக்கத் தொடங்கினான். ஆச்சு ஒரு வருஷமாச்சு. நாலு சக்கரங்களெலயும் புது டயர் போட்ட, பளபளண்ணு மின்னுற ஒரு உந்து வண்டியை வாங்கிட்டான் வேலுச்சாமி.

கூடையிலெ பத்துகிலோ காய்கறி மட்டும்தான் செமந்து வித்திட்டிருந்தான். இப்போ உந்து வண்டி வந்ததும் இருப்பத்தஞ்சு கிலோவுக்கும் அதிகமான காய்கறிகளெ உந்துவண்டியில வச்சாலும் அவனுக்கு சுகமாக இருந்துச்சு. வேகம் வேகமா வண்டி நகர்றதுண்ணாலே அதிக தெருக்களுக்குப் போகவும் முடிஞ்சது.

ஆச்சு, ஆஞ்சாறு மாசங்களாச்சு. "உந்து வண்டியை உந்தி உந்தி தோளெல்லாம் வலிக்குது'' எப்படியாவது ஒரு மொபட் வாங்கணும்ணு'' நெனச்சான். சேமிப்புக் கணக்கிலே பணம் போட்டான். ஆறே மாசத்திலே ஒரு மொபட் வாங்கினான்.

மொபட்டோட பின்னாலே ஒரு கூடை முன்னாலே ஒரு கூட வச்சுகிட்டு நிறைய வீடுகளுக்குப் போனான். ஆச்சு, ஆறேழு மாசமாச்சு. அவனுக்கு மொபட் ரொம்ப குலுங்குது. மட்டுமல்ல. நிறைய வீடுகளுக்கு வேகமாப் போறதாலே மொபட்டல கொண்டு போற காய்கறி பாத்தாதுண்ணும் அவனுக்குத் தோணிச்சு ஒரு பெட்டி ஆட்டோ வாங்கினா நல்லா இருக்கும்ணு நெனச்சான். பணம் சேர்த்தான். பெட்டி ஆட்டோ வாங்கினான். அதுக்கப்புறம் ஒரு டோம்போ வாங்கினான். மொத்தமா காய்கறிகளை வாங்கி நான்கு சாலைகள் சேர்ற எடத்திலெ நிறுத்தி வியாபாரம் செய்தான். நல்ல லாபம் வந்திச்சு. கையிலெ நெறைய பணம் சேந்திச்சு.

பணம் சேந்ததும் நாமளே ஏன் ஒட்டணும் ஒரு ஒட்டுநரை வக்கலாம்ணு நெனச்சு ஒட்டுனரை வேலைக்கு வச்சான். இப்போ வேலுச்சாமி வேலையில்ல ஆனா பணம் வந்திச்சு. நல்லா சாப்பிடத் தொடங்கினான். நல்லாத் தூங்கினான். அதனாலெ என்னாச்சு? ரெண்டே வருஷத்திலே உடம்பு பருத்துப் போச்சு. ஒல்லியாய் முருங்கைக்காய் போல, இறுகின ஒடம்போட இருந்த வேலுச்சாமி இப்போ குண்டுப் பூசனிக்காய் மாதிரியாகிட்டான்.

தூங்கி எந்திரிச்சா உடம்பெல்லாம் வலிக்குது. ரெண்டு எட்டு வச்சா மூச்சு முட்டுது. உட்காந்தா எந்திருக்க முடியலெ. எந்திரிச்சா உட்கார முடியலெ. அவன் யோசிச்சான். ஒரு நல்ல மருத்துவர்கிட்டேப் போனான். அவரும் நீ என்ன வேலை செய்யறே, காலையிலெ என்ன செய்யறே... மாலையிலெ என்ன செய்யறே.. என்ன சாப்பிடறே அப்படீண்ணு ஒவ்வொண்ணைப் பத்தியும் கேட்டாரு. அப்புறம் மருந்து சொன்னாரு. ஆமா மருந்து குடுக்கல. மருந்து சொன்னாரு. நாளும் காலையிலும் சாயங்காலமும் மூணு கிலோ மீட்டர் வேகமா நடக்கச் சொன்னாரு. காலையில பழங்கள் மட்டும் சாப்பிடச் சொன்னாரு அப்படி வேலுச்சாமி இப்போ காலையிலும் மாலையிலும் அவன் வீட்டுக்குப் பக்கத்திலெ உள்ள பள்ளிக்கூட மைதானத்தைச் சுத்தத் தொடங்கினான். ஆறுமுற சுத்தி வந்தா மூணு கிலோ மீட்டராயிரும். சில நாட்களிலெ சாலையோரமா நடப்பான்.

நீங்க எப்பாவவாது காலையிலே சாலையிலே போயிருக்கீங்களா? அப்பா குண்டா யாராவது நடக்கிறது பாத்திருக்கீங்களா. நல்ல கைகளை அகலமா வீசி, கால்களை நீட்டி நீட்டி வச்சு நடக்கறதா பாத்தீங்கண்ணா அவரு நம்ம வேலுச்சாமியா இருக்கலாம்.

பாவம் வேலுச்சாமி ஒழுங்கா கூடையைத் தலையில சொமந்து தெருத்தெருவா நடந்த வியாபாரம் பண்ணினப்போ அவனுக்கு ஏந்த நோயும் இல்ல நொடியும் இல்ல.

இப்ப பாருங்க மருத்துவர் சொல்லி மறுபடியும் நடக்கத் தொடங்கியிருக்கான்.

நடையிலே தொடங்கி நடையிலெ முடியுது நம்ம வேலுச்சாமியோட வாழ்க்கை