பழனிச்சாமியால தூங்கமுடியல்ல....
கண்ண மூடின காது கூர்மையாயிடுது. சின்னச் சத்தம் கேட்டாலும் கூட படுக்கையிருந்து எந்திருச்சு ஊட்காருவாரு. அவருடைய மனைவியும் மக்களும் நல்லா ஆழ்ந்து தூங்கிட்டிருப்பாங்க. அவங்களப் பாத்திட்டு மறுபடியும் படுத்துத் தூங்கலாம்ணு முயற்சி பண்ணுவாரு இருந்தாலும் அவராலெ தூங்கமுடியல.. அவருடைய மனசுல பழய நினைவுகள் ஒவ்வொண்ணா வந்து வந்து போச்சு.
வாளையார் காட்டுக்குப் பக்கத்திலெ நெலத்துக்குக் கொஞ்சம் வெல கம்மியா இருக்குண்ணு தெரிஞ்சுகிட்டு ஊர்ல இருக்கற நெலத்தை வித்து, கையில இருக்கற கொஞ்ச நஞ்ச தொகையையும் சேத்து வாளையார்ல நாலு ஏக்கர் நெலம் வாங்கி விவசாயம் பண்ணலாம்ணு முடிவு பண்ணி எடத்தை வாங்கினாரு. இன்னும் யாரும் அந்தப் பக்கம் வந்து வெவசாயம் பண்ணத் தொடங்கல. அதனாலெ இந்த இடம் அவருக்கு கம்மி வெலக்கி கெடச்சுது.
மொதல்லே கொஞ்சம் சிரமமாத்தான் இருந்திச்சு. ஆனா ஆங்க இங்க கடன ஒடன வாங்கி ஒரு கொழல்கிணறு போடறதுக்கு ஏற்பாடு பண்ணினாரு. நிலத்தைத் தோண்டி குழாய் இறங்க இறங்க அவருடைய மனசுலெயும் எதிர்பார்ப்பு பெருகிகிட்டே போச்சு. கடைசியில் குழாயிருந்து
தண்ணீர் பீச்சிகிட்டு வந்ததும் அவரு பட்ட சந்தோஷத்துக்கு அளவே இல்லை.
பணம் மொடக்கி பைப்பு போட்டு, கால்வாய் வெட்டி விவசாயத்திற்கு தயாரானார். கரும்பு பயிரிட்டார், வாழை வைத்தார். அவை நல்லா வந்திச்சு. ஆனா அதக்குப் பிறகுதான் பிரச்சனையே ஆரம்பமாச்சு.
ஒரு நாள் காலையில் எந்திரிச்சு பார்த்தா பத்து நூறு வாழைக விழுந்துகிடக்கு. பழனிச்சாமிக்கு என்ன செய்யறதுண்ணே தெரியல... மனைவிகிட்டே பேசினாரு.
நண்பர்கள கூப்பிட்டுப் பேசினாரு...
சுற்றும் கம்பி வேபோடலாம்ணு முடிவுக்கு வந்தாரு. கம்பி வேலியும் போட்டாரு. மூணாம் நாள் போனாரு. ஆகா எதுவும் ஆகலெ ஒரு வாரம் போச்சு.
பரவாயில்ல கம்பி வேலி போட்டது நல்லாதாச்சுண்ணு நெனச்சிட்டிருந்தப்போ யானைக வந்தது. சரியா கம்பி வேலிக் காகப் போடப்பட்டிருந்த கல்லை தும்பிக்கையாலெ சுற்றிப்புடுங்கி எறிஞ்சிருச்சு.
அடுத்தநால் வயலுக்கு வந்த பழனிச்சாமி தலையிலே கையை வச்சிட்டு ஊக் காந்திட்டாரு. இனி என்ன செய்யறது? மறுபடியும் எல்லாருகிட்டயும்
ஆலோசித்தாரு மறுபடியும் வேலி போட்டாரு. ஆனா அது சாதாரண வேலி இல்லே. அது மின்சார வேலி. யானைக வந்து தொட்டாலே ஷாக்கடிக்கும். இரவு நேரத்திலே மின்சாயம் பாய்றதுக்கான ஸ்விச்சைப் போட்டிருவாரு. யானை வந்து தொட்டாச் ஷாக்கடிக்கும் பயந்து போய்ரும்ணு நெனச்சாரு. அதுக்கான ஏற்பாடும் பண்ணினாரு. யானைக வந்தது. பழனிச்சாமி நெனச்சது மாதிரி வேயைத் தொட்டிச்சு. ஷக்குகெடச்சு. பயந்து போச்சு. ஒரு வாரம் வரவேயில்லை. ஆனா அடுத்து வாரம் யானைக் கூட்டமா வந்திச்சு. வரும் போது சும்மா வரலெ. மரத்தடிகள தூக்கிட்டு வந்திச்சு. மின் வேலியோட தூணை இடிச்சுச்சு. அடுத்த நாள் பழனிச்சாமி வந்தது பாத்தபோது வேலிதாறுமாறகச் சிதறிக் கிடக்கு பழனிச்சாமியோட மனசில மெல்ல மெல்ல ஒரு வெறி வந்திருச்சு. கண்டிப்பா இதற்கொரு முடிவு கட்டியே ஆகணும்ணு நெனச்சாரு. யானைகளுக்க விரட்டுறதுக்கு வயல விட்டு தூர தங்கறது நல்லதில்ல. வயலுக்குப் பக்கத்திலேயே தங்கலாம்ணு முடிவெடுத்து வயலுக்குப் பக்கத்தில தற்காலத்துக்கு ஒரு குடிசைபோட்டு தங்க முடிவெடுத்தாரு.
ஆனா அப்படித் தங்கத் தொடங்கினபோது அவரோட தூக்கம் போயிருச்சு. ராத்திரியிலே ஒரு சின்னச் சத்தம் கேட்டாலும் யானைக வருதோ அப்படீங்கர
சந்தேகத்திலெ எந்திருச்சு பாப்பாரு. பெரிய டார்ச் விளக்கெடுத்துட்டு அடிச்சுப் பாப்பாரு.
ஒருமுறை அப்படிப் பாத்தாபோது அஞ்சு ஆனைக கூட்டமா வருதுக .அவ்வளவுதான் பழனிச்சாமி துள்ளி எழுந்தாரு. தன்னோட கையிருந்த
சரவெடியை எடுத்தாரு. வேலிக்குப் பக்கத்துக்குப் போனாரு அதைக் கொளுத்திப் போட்டாரு.
அது டமார் டமார் ணு அஞ்சு நிமிஷம் வெடிச்சது. யானைக பயந்து பின் திரும்பி ஓடிச்சு. ஹஹ்.ஹா... ஹஹ்ஹா... ணு சந்தோஷமா சிரிச்சாரு. வீட்டுக்கு வந்தா. புள்ளைகளும் மனைவியும் படுக்கையிலெ திடுக்கிட்டு எழுந்து பழனிச்சாமி வர்றதுக்காக காத்திட்டிருக்காங்க.
இப்படி ரெண்டு மூணு தடவ நடந்திச்சு. நாலாவது தடவை அதுகளுக்குப் புரிஞ்சுபோச்சு. வெறும் சத்தம் மட்டும் கேட்கும். நம்ள ஒண்ணும் பண்ணாதுணு புரிஞ்சு போச்சு. அப்புறம் சரவெடி வெடிச்சாலும் அது போகலெ...
இதென்னாட வம்பாப் போச்சேண்ணுண்ணு நெனச்சாரு. அடுத்த தடவை என்ன பண்றது? இந்தக் கேள்விதான் அவரோட மனசுலே எப்பவும் ஓலிச்சுகிட்டே இருந்தது.
நாளைக்கு யானை வந்தா என்ன பண்றதுண்ணு யோசிச்சுகிட்டே கடைவீதி வழியாக நடந்திட்டிருந்தாரு. அப்போ நாலஞ்சு பேரு அங்கிருந்தும் இங்கிருந்தும் ஓடி வந்தாங்க. ரெண்டு சாலைக சந்திக்கிற இடத்திலெ கூடினாங்க காது கிழியற மாதிரி பறையடிச்சு பாடத் தொடனாங்க...
அட இது பரவாயில்லையே... கடைவீதியிலெ பறையடிச்சா மக்கள் கூடுவாங்க. இதுவே நம்ம வயலுக்குப் பக்கத்திலெ அடிச்சா யானைங்க திடுக்கிட்டு ஓடிர்ரும் அப்படீண்ணு நெனச்சாரு. அவங்க கிட்டே சொன்னாரும் அவங்களும் வர்றதா ஒத்துகிட்டாங்க.
அன்னைக்கு ராத்திரி யானைக வர்றதுக்காக காத்திருந்தாங்க யானைக வந்துச்சு. அவ்வளவுதான் அஞ்சு பேரும் எந்திருச்சு அவங்வங்க கையிருக்கிற
பறைய பலமா அடிக்கத் தொடங்கினாங்க. சட்டுணு பறையடிக்கிற சத்தம் கேட்டு யானைக பயப்பட்டு திருப்பி ஓடிச்சுக. ரெண்டு மூணு நாளு வர்ல.
நாலாவது நாள் யானைக வந்து போனதுக்கான அடையாளத்தப் பாத்தாரு. மறுபடியும் அவரேட மனசுலெ கவலை வந்து ஒட்டிகிச்சு. அன்னைக்கு சாயங்காலம் அவரோட அண்ணன் பையன் சித்தப்பாவைப் பார்க்க வந்தான். பழனிச்சாமி கவலையாக இருக்கறதுக்கான காரணத்தைப் புரிஞ்சுகிட்டான். அவன் யோசிச்சான். அவனோட மனசுலெ ஒரு திட்டம் வந்துச்சு.
இணையதளத்திருந்து புலி உறுமற சத்தத்தை பதிவிறக்கம் செய்தான். ரெண்டு ஓலி பெருக்கியை காட்டைப் பாத்து திருப்பிப் பொருத்தினான். ராத்திரி யானைக வர்ற சத்தம் கேட்டதும் புலி உறுமற சத்தத்தை ஓலி பெருக்கியில அலற விட்டான். அவ்வளவுதான் யானைக காட்டைப் பாத்து குடுகுடுவென ஓடிச்சுக.
ஆனா அதுவும் சில நாட்களுக்குத்தான் பயன்பட்டுச்சு. மறுபடியும் யானைக வந்துச்சுக. பழனிச்சாமிக்கு என்ன பண்றதுண்ணே தெரியல. வேலி கட்டிப் பாத்தாரு, மின்சாரம் பாய்ச்சிப் பாத்தாரு. வெடி வெடிச்சுப் பார்த்தாரு, பறையடிச்சுப் பாத்தாரு எதுவும் நடக்கலெ.. அவருடைய மொகத்திலெ மகிழ்ச்சியே இல்ல. அதைப் பார்த்த அவரோட மகள் தர்சனா "அப்பா நான் ஒண்ணு கேட்கட்டுமா?'' அப்படீண்ணு கேட்டா.
நீ என்னம்மா கேட்கப்போறே... நீ புதுசா எதாவது வழி சொல்லப்போறயா? இல்லப்பா. எம் மனசிலே ஒரு சந்தேகம் அதுதான் சரி கேளு...
யானை ஏன் வயல் பக்கம் வருது அதுக்குப் பசிக்குது, சாப்பாடுறதுக்காக வருது அப்ப காட்டிலெ அதுக்கான சாப்பாடு கெடக்கிறதில்ல அப்படீத்தானே
ஆமா அப்ப யானைகளுக்கு நாம வேற சாப்பாடு போட்டா நம்ம பயிர்களை அழிக்காதில்லையா?
அட, ஆமா... ஆனா இல்லப்பா இந்த பூமி அவங்களுக்கும் சொந்தானேப்பா... கொஞ்சம் தென்னை ஓலைகளை, கரும்பு தோகைகளையோ அதுக வர்ற வழியிலெ போட்டுப் பாருங்க அது வராது.
பழனிச்சாமி அடுத்தநாள் மகள் சொன்ன மாதிரி செஞ்சாரு. என்ன ஆச்சரியம் அது சாப்பிட்டுட்டு போயிருச்சு. மட்டுமல்ல யானைகளை எதிரிகளா நெனக்காம அதுகளுக்கும் இந்தப் பூமி சொந்தம்ணு நெனச்சிதனாலேயோ என்னமோ அதுக்கப்புறம் பழனிச்சாமியோட பயிர்களை யானை ஆழிக்கவே இல்ல.
No comments:
Post a Comment